تلاش ناسا برای نجات تلسکوپ فضایی مشهور
تاریخ انتشار: ۱۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۳۹۲۰۰
تلسکوپ فضایی هابل بیش از 30 سال است که فعالیت می‌کند، اما دیر یا زود قابلیت‌های خود را از دست می‌دهد و از کار خواهد افتاد. اگر ناسا بتواند مدار این رصدخانه فضایی را بالاتر بیاورد، می‌تواند طول عمر آن را بیشتر کند. این سازمان حالا اعلام کرده است که پذیرای پیشنهادهای شرکت‌های خصوصی در این زمینه خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ناسا از شرکت‌های خصوصی دعوت کرده است تا طرح خود را برای ارتقای مدار تلسکوپ فضایی هابل ارائه کنند. در نسخه اولیه یکی از این طرح‌ها که بین اسپیس ایکس و ناسا به بحث گذاشته شده بود، هیچ هزینه‌ای به دولت تحمیل نمی‌شد و قرار بود در مطالعه‌ای بررسی شود که آیا برنامه Polaris اسپیس ایکس امکان انجام این کار را دارد یا خیر. این مطالعه همچنان در دست انجام قرار دارد.
بیشتر بخوانید: دنیایی که در یک چشم به هم زدن زیر و رو می‌شود رمزگشایی از تغییرات مغز هنگام سردردهای میگرنیحالا در همین حال، ناسا از سایر شرکت‌ها هم خواسته است تا پیشنهادهای خود را برای ارتقای موقعیت تلسکوپ فضایی هابل مطرح کنند. سازوکاری که در این عملیات انجام شود، درنهایت قرار است به‌عنوان یک روش مناسب برای کمک به سایر تلسکوپ‌های فضایی به‌کار گرفته شود.
طول عمر تلسکوپ فضایی هابل افزایش می‌یابد؟
«توماس زربوچن»، مدیر واحد مأموریت‌های علمی ناسا در بیانیه‌ای دراین‌باره گفت: «این پژوهش مثال هیجان‌انگیزی درباره رویکرد نوآورانه ناسا در همکاری با بخش‌های خصوصی است. با توسعه ناوگان فضایی، می‌خواهیم دامنه گسترده‌ای از فرصت‌های مختلف را پیش روی خود داشته باشیم تا از بهترین و برترین مأموریت‌های علمی خود پشتیبانی کنیم.»
برنامه Polaris اسپیس ایکس یک برنامه سفر فضایی خصوصی با حمایت «جرد آیزاکمن» است. آقای آیزاکمن پیش‌تر عضوی از مأموریت Inspiration4 که برای اولین‌بار گروهی از شهروندان غیرفضانورد را به فضا فرستاد. برنامه Polaris قرار است در آینده پروازهای خصوصی بیشتری با کپسول کرو دراگون و استارشیپ انجام دهد.
«جسیکا جنسن»، معاون واحد عملیات‌های مشتریان اسپیس ایکس می‌گوید: «اسپیس ایکس با برنامه Polaris می‌خواهد مرزهای کنونی فناوری را گسترش دهد و دریابد که همکاری‌های تجاری چگونه می‌توانند مشکلات پیچیده و چالش‌برانگیز را حل کنند. مأموریت‌هایی مثل کمک به هابل توانمندی‌های فضایی ما را افزایش خواهند داد تا درنهایت همه بتوانیم به یک تمدن چندسیاره‌ای و فضانورد تبدیل شویم.»
58321
کد خبر 1713713منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: تلسکوپ فضایی تلسکوپ تلسکوپ فضایی هابل نجوم کهکشان ستاره شناسی فعالیت فضایی تلسکوپ فضایی هابل برنامه Polaris اسپیس ایکس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۳۹۲۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موجودات فضایی احتمالا به این دلیل منقرض شده‌اند!
ایتنا - یک ستاره شناس معروف با ارائه نظریه‌ای جدید احتمال می‌دهد موجودات فضایی در اثر انفجارهای پرتو گاما منقرض شده باشند.
دکتر فردریک والتر، استاد نجوم دانشگاه استونی بروک نیویورک، معتقد است که انفجارهای پرانرژی پرتو گاما که در کهکشان‌های دوردست مشاهده شده‌اند، می‌توانند دلیل اصلی عدم برقراری ارتباط میان موجودات فضایی و انسان‌ها باشند.
بر اساس گزارش روزنامه دیلی میل، والتر در نظریه جدید خود می‌گوید: محتمل ترین سناریو این است که تمدن‌های فضایی در اثر انفجارهای پرتوگاما نابود و منقرض شده اند.
انفجارهای پرتو گاما یا GRB که ناسا آنها را قوی ترین انفجارهای جهان می نامد، هنگامی رخ می دهند که سوخت هسته ای قلب ستارگان غول پیکر پایان می یابد و آنها زیر فشار وزن خود فرو می‌ریزند و انرژی گرانشی عظیمی را آزاد می کنند.
والتر توضیح می دهد: این پرتوها بسیار متمرکز هستند و اگر در سطح یک کهکشان گسترش یابند، می توانند تقریباً ۱۰ درصد از سیارات آن کهکشان را تحت تاثیر قرار دهند.
وی معتقد است که این تنها یکی از تفسیرهای ممکن است و آن را "نوعی بیماری" توصیف می کند.
بر اساس مطالعات چندین دهه رصدخانه پرتو گامای کمپتون ناسا، این انفجارها در کهکشان راه شیری که زمین در آن قرار دارد، نسبتاً نادرند. اما در کهکشان‌های دوردست، این پدیده بسیار رایج‌تر است.
به گفته والتر، برآوردها نشان می دهد که هر ۱۰۰ میلیون سال یا حدود آن، یک انفجار پرتوگاما در هر کهکشان رخ می دهد.
وی اضافه کرد: در فاصله یک میلیارد سال، می توان انتظار داشت که تعداد زیادی از تمدن ها، در صورت وجود، نابود شوند.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟